"Wyrwa" Wojciech Chmielarz

„Wyrwa" jest trzecią powieścią autorstwa Wojciecha Chmielarza, którą przeczytałam. Autor w charakterystycznym prostym, inteligentnym i wnikliwym stylu ukazuje ludzkie oblicza, które na co dzień ukrywamy pod wieloma maskami.

Bohaterem powieści jest Maciej, którego poznajemy w dramatycznym momencie. Mężczyzna dostaje informację że jego żona Janina zginęła w wypadku samochodowym. Tym samym Maciej zostaje wdowcem z dwoma córkami. W tej sytuacji całe jego życie zostaje poddane wielkiej próbie. Mężczyzna musi poradzić sobie z poczuciem wielkiej straty i zaopiekować się dziećmi, dla których strata matki jest traumatycznym doświadczeniem. W międzyczasie okazuje się, że Janina zginęła niedaleko Mrągowa, co zupełnie nie zgadza się z tym, gdzie miała wtedy być. Gdy na jej pogrzebie pojawia się tajemniczy mężczyzna, Maciej postanawia dowiedzieć się, co jego żona przed nim ukrywała.

Autor w świetny sposób opisał uczucia i emocje towarzyszące osobie, która nagle traci współmałżonka. Czytając te fragmenty razem z bohaterem odczuwałam jego rozpacz, smutek, poczucie straty i bezsilności. Kiedy Maciej zaczął odkrywać tajemnice swojej żony, jego ból zaczął zmieniać się w gniew. Wyruszając na Mazury w poszukiwaniu tajemniczego mężczyzny z pogrzebu, Maciej odkrywa to, że w dużej mierze nie znał swojej żony, jej potrzeb i marzeń. Ich małżeństwo było dobre i poprawne, ale też nijakie. Gdy w końcu mężczyzna poznaje sekrety swojej zmarłej żony, jego gniew zmienia się w chęć zemsty.

Książkę można podzielić na trzy wątki: śmierć Janiny i radzenie sobie z rozpaczą po jej śmierci, poszukiwanie prawdy na temat zmarłej kobiety oraz zemsta za to, co ją spotkało. W tej ostatniej części narratorem staje się również kochanek Janiny, co dla niektórych może wydawać się trochę naciągane i niepotrzebne, jednak  według mnie ta część w świetny sposób pokazuje konsekwencje podejmowanych działań i to, że każdy człowiek nosi w sobie drugie, mroczniejsze oblicze. W każdym wątku widzimy różne emocje, jakie towarzyszą Maciejowi. Mężczyzna w każdym z tych etapów inaczej reaguje. Widzimy tu jego różne skrajne oblicza, co bardzo mi się podobało.

W „Wyrwie" mamy do czynienia z wielkim poczuciem straty i rozpaczy, które szybko zamieniają się w złość, a ta w chęć zemsty. Dwóch mężczyzn kochających jedną kobietę, której śmierć dla obojgu okazała się być ciosem, ale i impulsem do przemyślenia swojego życia. Ta książka to obraz ludzkiej współczesności, jej wad i powikłań, pogmatwanych uczuć oraz konsekwencji wynikających z życiowych błędów.

"Testamenty" Margaret Atwood

„Testamenty" są kontynuacją popularnej „Opowieści podręcznej”, która dla mnie była pełna niedomówień. Czy „Testamenty” okazały się być podobne? Nie. W tej historii lepiej poznajemy mechanizm funkcjonowania Republiki Gileadu, dzięki relacjom nie jednej, a trzech zupełnie różnych bohaterek. Ta historia wywołała we mnie o wiele emocji niż „Opowieść podręcznej”, ale uważam, że aby jak najlepiej pojąć poruszany przez autorkę temat, powinno się przeczytać obie książki.

Narratorkami są trzy kobiety. Ciotka Lidia jest jedną z założycielek społeczności Gileadu. Jest mentorką i przywódczynią, jest też surowa i bezwzględna oraz cieszy się wielkim autorytetem wśród innych Ciotek. Z jej zdaniem liczą się Komendanci, Żony i reszta społeczeństwa Gileadu. Agnes jest młodą dziewczyną mieszkającą w Gileadzie. Właśnie wchodzi w okres dojrzewania, dlatego jej rodzina szuka dla niej odpowiedniego męża. Jednak dziewczyna nie godzi się na zamążpójście i dzięki wsparciu Ciotki Lidii udaje jej się trafić do Ardua Hall, w którym będzie szkoliła się na przyszłą Ciotkę. Ostatnią bohaterką jest Daisy, szesnastolatka wychowywana w Kanadzie. Drogi tych trzech kobiet w pewnym momencie przecinają się, a one same mogą przyczynić się do upadku reżimu .

Ta historia znacznie bardziej przypadła mi do gustu niż pierwsza część opowieści o Gileadzie. W tamtej części zabrakło mi dokładnego wytłumaczenia funkcjonowania Republiki Gileadu, a tutaj moja ciekawość została w pełni zaspokojona. Dzięki trzem bohaterkom, których relacje przeplatają się i uzupełniają oraz narracjom z trzech zupełnie różnych punktów widzenia, dowiedziałam się tego, jak werbowano kobiety do roli Ciotek, czym był Zbiornik Wdzięczności oraz kim były Perłowe Dziewczęta. Poznałam zasady i reguły panujące w tej nietypowej rzeczywistości. Autorka świetnie zobrazowała łamanie praw kobiet, zmuszanie ich do wcielania się w role bezwzględnych i okrutnych, ale też uległych i znoszących wiele cierpień. W tej historii pokazano, że ludzie walcząc o przetrwanie są w stanie upodobnić się do swoich oprawców, wzmacniać swoją pozycję i cierpliwie czekać na moment, w którym będą mogli zemścić się i odkupić swoje winy.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy. 

"Opowieść podręcznej" Margaret Atwood

„Opowieść podręcznej” to chyba jedna z najpopularniejszych powieści Margaret Atwood. Ta książka to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Zawsze trochę się obawiam książek, o których jest bardzo głośno. Czy zawiodłam się na tej książce? Na szczęście nie, choć niewiele brakowało.

Bohaterką powieści jest Freda, Podręczna w Republice Gileadu. Jej życie zostało całkowicie zmienione przez reżim panujący w kraju. Od pewnego czasu mieszka w domu Komendanta i jego Żony. Jej głównym celem jest urodzenie im dziecka. Jednak najpierw Komendant musi ją zapłodnić. Akt tego intymnego i ważnego zbliżenia zawsze dokonuje się w obecności Żony. Tu pominę ten opis, bo warto samemu zapoznać się z tą nietypową i szokującą sytuacją. Dlaczego Freda stała się Podręczną? Bo w kraju panuje reżim, który kieruje się okropnymi prawami. Malejący przyrost naturalny wymusza na rządzących krajem, aby część kobiet stała się inkubatorami dla dzieci kobiet, które same nie mogą zajść w ciążę. To rzekomy przywilej Podręcznych, który w rzeczywistości jest bezwzględnym i okrutnym wymogiem, wymuszonym na wielu kobietach.

Czytając tę książkę byłam w szoku, że jakiś kraj może kierować się tak ortodoksyjnymi prawami, które kobiety sprowadzają do roli niewolnic. W Republice Gileadu kobietom zabroniono czytania, pisania, są zdane na łaskę i niełaskę swoich Komendantów i ich żon. Gdy nie uda im zajść w ciążę zostają wymieniane na inne Podręczne. Ich życia znacznie różnią się od tego, czego doświadczyły przed panującym reżimem. Fajnym zabiegiem było opisywanie przez Fredę jej uczuć, a także obecnego i dawnego życia. Nie podobało mi się to, że bohaterka była dla mnie trochę nijaka i za mało wyrazista. W całą historię wczuwałam się dość długo, bo wszystko wydawało mi się niezrozumiałe i za mało przejrzyście wytłumaczone. Zabrakło mi tu dokładniejszego zobrazowania funkcjonowania Republiki Gileadu, co spowodowało, że z początku powieść trochę opornie mi się czytało. Na szczęście z każdą przeczytaną stroną antyutopia w której żyła Freda, coraz bardziej mnie ciekawił, a cała historia obroniła się podejmowanym przez autorkę tematem. Autorka skłoniła mnie do zastanowienia się nad wolnością i prawami kobiet, o które przecież walczymy od wielu lat.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

"Tak dziś jemy. Biografia jedzenia" Bee Wilson

„Tak dziś jemy. Biografia jedzenia” to książka przepełniona mnóstwem ciekawych informacji dotyczących odżywiania. Dawno nie czytałam książki popularnonaukowej, która dostarczała by tak dużej wiedzy na temat jedzenia. Najlepsze jest to, że cała książka jest oparta na wielu badaniach naukowych i artykułach prasowych naukowców oraz licznych spotkaniach i rozmowach autorki z ekspertami z różnych dziedzin. Dzięki temu widać, że autorka przyłożyła się do napisania tej książki,  całą zebraną wiedzę przemieniając w świetną lekturę, którą czyta się z zainteresowaniem i przyjemnością.

Niegdyś ludzie cierpieli z powodu głodu i niedożywienia. Posiłki były małe, a wybór produktów do gotowania był mocno ograniczony. Dzisiaj większość z nas może pozwolić sobie na wiele pysznych i sycących posiłków, a składniki, z których je przyrządzimy ogranicza tylko nasza wyobraźnia. Niestety nadmiar łatwo dostępnych i w dużej mierze niezdrowych produktów, doprowadziło mnóstwo ludzi do wielu chorób lub nawet śmierci. Rewolucja żywieniowa zmieniła nie tylko nasze ciała, ale też życie i cały świat. Zatarły się granice pomiędzy regionalnymi i krajowymi dietami. Teraz już nie ma znaczenia czy mieszkasz w Tokio, Bejrucie, czy w Warszawie. W każdym z tych miejsc możesz zjeść sushi, kebab lub pizzę. Podobna sytuacja ma miejsce z pojedynczymi produktami, które kiedyś można było zdobyć tylko w konkretnym kraju. Teraz wystarczy pójść do sklepu i wrzucić do koszyka oliwki, skorzonerę, parmezan i komosę ryżową i cieszyć się ich smakiem. Wszystko byłoby ok, gdyby nie to, że na rynku zaczęły pojawiać się produkty dostępne na każdym kroku, które mają za zadanie zastępować nam domowe, pełnowartościowe posiłki, a są zapychającymi przekąskami, przepełnionymi cukrami, olejami rafinowanymi i innymi substancjami chemicznymi. To sprawiło, że ludzie szybko włączyli je do swoich diet, uzależniając się od nich. Do tego dochodzi jedzenie zbyt dużych porcji, w biegu, bez delektowania się i celebrowania jedzenia. 

To wszystko ma istotny wpływ na nasze zdrowie i życie, z czego nie zdaje sobie wiele osób. Dlatego ta książka powinna trafić w ręce milionów ludzi. Każdy, komu zdrowie jego i jego rodziny nie jest obojętne, dzięki tej lekturze poszerzy swoje horyzonty o świetną wiedzę. Autorka w sposób rzetelny i konkretny zapoznaje nas z tematem jedzenia. Robi to w sposób prosty, czytelny i nienachalny. Myślę, że ta książka może być świetnym impulsem do zmienienia swoich żywieniowych poglądów i nawyków. Obecne czasy dają nam trochę w kość, dlatego warto zadbać o siebie w strefie jedzenia, bo w końcu jesteśmy tym, co jemy.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy. 

"Poznaj prawdę. Agenci CIA zdradzają Ci, jak przekonać każdego, by powiedział wszystko" Philip Houston, Michael Floyd, Susan Carnicero.

„Poznaj prawdę. Agenci CIA zdradzają Ci, jak przekonać każdego, by powiedział wszystko" to interesująca książka. Jej autorzy, wybitni agenci CIA, którzy na wyciąganiu prawdy znają się jak mało kto, uchylają czytelnikom rąbka tajemnicy i przedstawiają tajniki skutecznego dotarcia do prawdy. Dzięki tej książce powinniśmy poznać kilka metod perswazji umożliwiających wydobycie prawdy od osób, które ukrywają ważne informacje, a my koniecznie chcemy je poznać.

Autorzy książki w sposób przejrzysty i prosty ujawnili techniki stosowane w walce z terroryzmem, które zostają wykorzystywane przez nich w codziennej pracy. Na konkretnych przykładach pokazali, w jaki sposób wyciągają prawdę od osób, które pomimo początkowych oporów, na koniec wyjawiają im wszystkie cenne informacje. Dzięki temu czytelnik dowiaduje się na co powinien zwracać uwagę jeżeli chce wyciągnąć od kogoś prawdę. Książka została podzielona na kilkanaście krótkich, ale treściwych rozdziałów. W każdym z nim autorzy podają nam cenne rady i wskazówki, które ułatwią nam dojście do prawdy. Z tej książki dowiedziałam się, że zbieranie informacji o osobie, od której chcemy wydobyć prawdę, ma naprawdę duże znaczenie. Teraz wiem też jak wygłosić monolog doprowadzający do wyjawienia prawdy oraz jak poradzić sobie z oporem podczas rozmowy.

Książka okazała się być ciekawą lekturą. Podobało mi się w niej wytłumaczenie istoty dochodzenia do prawdy i pokazanie technik umożliwiających jej wyciągnięcie. Konkretne przykłady były bardzo pomocne w dokładnym zobrazowaniu omawianej tematyki. Słabym elementem tej książki według mnie są 3 dość długie załączniki, które mają jeszcze bardziej tłumaczyć omawiane zagadnienia, jednak dla mnie one okazały się trochę zbędne i odrobinę nudne. Jednak osoby lubiące zgłębiać się w zagadnienia psychologiczne będą z nich zadowolone. Jedynie jeden z tych załączników, który dotyczył głośnej sprawy O. J. Simpsona mnie zainteresował. Poza tym pozostała część książki była interesująca i dobrze mi się ją czytało.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.